****************************************

*****************************************************

రెండు కప్పలు  అస్రదాగా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ గెంతుతూ ఒక ఇంట్లోకి దూరాయి. అల్లా ఎగురుతూ వెళ్ళడంలో రెండూ ఒక పాక గిన్నెలో పడ్డాయి.  కప్పలు ఒక గెంతుగెంతి పైకి రావాలని ప్రయత్నించాయి గాని, గిన్నె లోతు ఎక్కువుగా వుండడంతో పైగా కాళ్ళకింద నొక్కి ఎగిరే ఆధారం లేకపోవడంతో పైకి రాలేకపోయాయి.  ఒక కప్ప వూరుకోకుండా గెంతాలని ఊ ప్రయత్నం చేస్తూనేవుంది.  అల్లా ప్రయత్నం చేసి చేసి అలసిపోయి చివరకి ప్రాణాలు వదిలింది. రెండో కప్ప అల్లా కాకుండా కాళ్ళతో తపతపా కొట్టుకోసాగింది. అల్లా కొట్టుకోవడంలో పాలు చిలికినట్టాయి,  కొంతసేపటకి పాలలో వెన్న పైకితేలింది. కప్ప ఆ వెన్న ముద్ద ఆధారంతో ఒక్కవూపులో పైకి గెంతి గిన్నెలోంచి బయటకి వచ్చేసింది.

అపాయంలో వున్నప్పుడు నిదానించి వుపాయంగా తప్పించుకోవాలి.
**************************

రచన: కాలనాధభట్ట వీరభద్ర శాస్త్రి

దేవశర్మ అనె సన్యాసి వేదాంత ఉపన్యాసాలిస్తూ దేశాటన చేసేవాడు. భక్తులు ఆయనకు గౌరవంతో ధనాన్ని దక్షిణగా ఇచ్చేవారు. అలా వచ్చిన ధనాన్ని అతడు ఒక బొంతలో పెట్టి జాగ్రత్తగా చూచుకొనేవాడు. ఒక మోసగాడు ఆ విషయం గ్రహించి  దానిని ఎలాగైనా సంగ్రహించాలని అనుకున్నాడు. అతని పేరు ఆషాఢభూతి.
ఆషాఢభూతి ఒకరోజు సన్యాసి వద్దకుపోయి, విసనకర్రతో విసరుతూ, 'స్వామీ సంసార  విరక్తుడనైన నన్ను తమ శిష్యునిగా చేర్చుకోండి. నాజీవితాన్ని మీపాదసేవలో గడపాలని అనుకుంటున్నాను' అన్నాడు.
ఆషాఢభూతి మాటలు విని సన్యాసి ఎంతో సంతసించాడు. శిష్యునిగా చేర్చుకున్నాడు. ఎక్కడకి వెళ్ళినా అతనిని తనవెంటపెట్టుకొని వెళ్ళేవాడు. తనసామాను అంతటినీ అతనితో మోయించేవాడు. కాని ధనంవున్న బొంతను మాత్రం అతని చేతికి ఇచ్చేవాడుకాదు.
ఊళ్ళుతిరుగుతూ ఆ గురుశిష్యులు ఒక గ్రామంలో రెండురోజులు బస చేసారు. తర్వాత నుంచి మరోచోటకి బయల్దేరారు.
'స్వామీ మనం బస చేసిన ఇంటివారి పూచికపుల్ల ఒకటి నా పంచెకు అంటుకొంది. పరుల సొమ్ము పూచికపుల్లైనా అపహరించడం మహా పాపం అన్నారుకాదా మీరు! కనుక వారి పూచికపుల్లను వారికిచ్చి వస్తాను' అన్నాడు ఆషాఢభూతి
ఆ మటలకు సన్యాసి ఎంతో ఆనందించి, 'శిష్యా నీ బుద్ధికి మెచ్చాను, వెళ్ళిరా' అన్నాడు.
ఆషాఢభూతి వెంటనే వెళ్ళినట్లే వెళ్ళి దారిలో కొంతసేపు కూర్చుని తిరిగి సన్యాసి దగ్గరకు వచ్చాడు.
ఆషాఢభూతిని చూసి, 'పరుల సొమ్ముమీద కోరికలేని ఇతన్ని నమ్మ వచ్చు' అనుకున్నాడు.సన్యాసి. అప్పటినుండి ధనం దాచుకున్న బొంతనుకూడా ఆషాఢభూతి చేత మోయించసాగాడు.
ఒకరోజు వారిద్దరూ అడవిలోంచి ప్రయాణిస్తున్నారు. దారిలో ఒక చెరువు కనిపించింది. సన్యాసి ఆ చెరువులో స్నానం చేయాలనుకున్నాడు. ఆషాఢభూతిని గట్టుమీద వుండమనితను చెరువులోకి దిగాడు.
అదేసమయంలో చెరువు అవతల గట్టుమీద రెండు పొట్టేళ్ళు హోరాహోరీగా పోట్లాడుకుంటున్నాయి. వాటి తలలు చిట్లి నెత్తురుకారి నేలమీద పడి గడ్డ కట్టింది. అప్పుడే అక్కడకు వచ్చిన ఒక నక్క గడ్డ కట్టిన నెత్తురుచూసి మాంసం ముద్ద నుకుని దాని వద్దకు వెళ్ళింది. వెనువెంటనే అది పోట్లాడుకుంటున్న పొట్టేళ్ళ మధ్య పడి నలిగి చచ్చింది.
ఈ దృశ్యాన్ని చూసిన సన్యాసి 'దురాశవల్ల నక్కకి ఈ దుర్గతి పట్టిందికదా' అనుకున్నాడు. తర్వాత గట్టుమీదకు వచ్చాడు. ఆషాఢభూతి కనిపించలేదు. 'శిష్యా ఆషాఢభూతీ' అని ఎంత పిలిచినా జవాబు లేదు.
ఆషాఢభూతి మోసంచేసి, ధనం దాచుకున్న తన బొంతను ఎత్తుకు పోయాడని సన్యాసికి అర్ధం అయింది.
'ఆ పొట్టేళ్ళ వల్ల నక్క చనిపోయింది. ఆషాఢభూతి వల్ల నేను మోసపోయాను' అనుకున్నాడు సన్యాసి
(పంచతంత్రం నుండి సేకరణ)